किस्से_पोस्टमनचे हयातीचा_दाखला
त्यादिवशी बांगरवस्तीवर गेलो होतो..पवार आज्जींनी कोंडे तात्यांकरवी सांगावा धाडला होता..' तात्या ,त्या पोश्ट्यामनं पोराला म्हणावं म्या बोलीवलयं घरी..आन ज्यावानं करुन येवं नगं म्हणावं..' कोंडे तात्यांच पोस्टात नेहमी येणं-जाणं असायचं..शनिवारी असचं ते आले असता त्यांनी मला हा निरोप सांगितला..कामाच्या धांदलीत मी विसरून गेलो..सोमवार उजाडला खरा पण आठवड्याचा पहिला दिवस असल्याने टपालाचं प्रमाण खूप असतं..त्यामुळे तोही दिवस आज्जींची आठवण न काढताच गेला.. आज्जी माझ्या वाटेकडे डोळे लावून बसल्या होत्या..मंगळवारी न चुकता मी आज्जींकडे गेलो..आज्जींना एकुलता एक मुलगा3 Full stopघरची दोन एकर जमीन.. आईबापाचं अन् बायकोचं पटत नव्हतं म्हणून तो वेगळा राहतं होता..गावात चर्चा नको म्हणून आज्जींनी तेही सहन केलं3 Full stopतुटपुंज्या पेंशनवर दिव्यांग नवर्याचं खाणं-पिणं,दवाखाना या गोष्टी ती कशाबशा भागवत होती..स्वतःकडे लक्ष द्यायला तिला वेळच नव्हता..त्या आपल्या पेंशनर पतीसोबत आयुष्यातील उर्वरित दिवस कसंबसं काढतं होत्या.. पती जरूर पेंशनर होते परंतु त्यांचे पाय निकामी झालेले होते..वाचा गेलेली होती..हगणं-मुतणं जाग
